Beschrijving

De 73 m2 grote zolder van dit rijksmonument aan de Oudegracht in Utrecht kon jarenlang enkel worden gebruikt als berging en om de was op te hangen. Nu is het een zelfstandige woonverdieping met een modern interieur, waarbinnen de 14e eeuwse sporenkap nog altijd sfeerbepalend is.

In het zoeken naar een balans tussen behoud en vernieuwing is een interessante benaderingswijze gevonden door de aanpassingen die voor het gebruik nodig zijn als een nieuwe historische laag over het bestaande heen te draperen. Een doorsnede over de dakconstructie van binnen naar buiten geeft als een archeologische boorproef deze historische gelaagdheid weer. De eikenhouten sporen zijn oorspronkelijk, het dakbeschot is later aangebracht en ook de dakpannen zijn nog jong. Er is dan ook voor gekozen de aanpassingen (dakramen, isolatie en ook de dakkapellen) herkenbaar eigentijds vorm te geven en in die buitenste jonge laag aan te brengen. Door de korte onderlinge afstand tussen de 14e eeuwse sporen resulteert dit in dakramen waar de sporen voorlangs lopen. Op deze manier hoefde geen historisch materiaal worden opgeofferd. Wie in lengterichting door de zolder kijkt, ziet de ramen niet omdat ze wegvallen achter de sporen.

Aan de voor- en achterzijde zijn dakkapellen aangebracht die bij geopende ramen een profielloos kader vormen voor het schitterende uitzicht over de Utrechtse binnenstad. Voor een rolgordijn is een uitsparing gemaakt zodat ook deze uit het zicht blijft in opgerolde stand. Doordat de zijwangen achter de kozijnen zijn geplaatst is het aanzicht van de dakkapellen aan de buitenkant ook weinig meer dan de combinatie van kozijn en daklijst, beide in formaat en kleur verwant aan de bestaande gevel. Uit één stuk zink is de bekleding van de zijwangen en een verholen goot gemaakt. De dakkapel ligt bovendien iets terug van de gevel waardoor deze vanaf de straat lang niet altijd zichtbaar is.

De sanitaire cel is teruggebracht tot een compact rechthoekig volume waardoor de zolder één ruimte blijft. In het badkamertje zijn een toilet en douchecabine ondergebracht. Door de gietvloer en epoxyverf is het een vrij monoliete ruimte geworden. In het volume van de natte cel is ook een ladenblok opgenomen dat vanuit het slaapgedeelte te openen is.

Vanuit de keuken met betonnen aanrechtblad heeft men een schitterend doorkijkje op de Domtoren. De afzuiging hangt als lampekap boven de gaspitten en is daardoor terughoudend in zijn aanwezigheid. Al met al is een modern toegeruste woonverdieping gerealiseerd, waarbij het unieke historische karakter is gerespecteerd.